การมุ่งหน้าออกทะเลหลังจากห้าเดือนในสรวงสวรรค์เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำสำหรับพวกกบฏที่น่าอับอายบนเรือHMS Bounty
ทะเลสงบ แต่อารมณ์ไม่สงบ ในขณะที่เรือโทวิลเลียม ไบลห์ กัปตันของ HMS Bountyนอนหลับอยู่ในห้องโดยสาร สมาชิกลูกเรือที่ไม่พอใจก็เตรียมที่จะโค่นเขา ว่าที่ ร.ต. เฟลตเชอร์ คริสเตียน เข้าหาชายทุกคนในระแวดระวัง โน้มน้าวหลายคนให้ขึ้นเรือพร้อมกับแผนการเข้าครอบครองเรือ สดจากห้าเดือนที่ผ่อนคลายในตาฮิติ หลังจาก 10 คนที่เหน็ดเหนื่อยในทะเล ผู้ชายหลายคนยังไม่พร้อมที่จะกลับไปสู่ความทรหดของการเดินเรือ—และทางออกมีทางเดียวเท่านั้น คริสเตียนติดอาวุธให้กับผู้สมรู้ร่วมคิดของเขาด้วยปืนคาบศิลาและดาบปลายปืน และคว้ามีดสั้นมา มันเป็นเวลาไป
คริสเตียนบุกเข้าไปในห้องโดยสารของไบลห์ขนาบข้างด้วยชายสามคนก่อนพระอาทิตย์ขึ้นในวันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2332 ผู้ก่อการจลาจลมัดมือของกัปตันไว้ด้านหลังอย่างแรงและผลักเขาขึ้นไปบนดาดฟ้าในเสื้อนอน ไบลห์ที่มีตาพร่ามัวต้องการเหตุผลในการทะเลาะวิวาท แต่ก็ไม่ได้รับคำอธิบายใด ๆ เขาถูกขู่ว่าจะตายทันทีหากเขาไม่พูด
“ฉันอยู่ในนรกมาสองสัปดาห์แล้ว” คริสเตียนคร่ำครวญระหว่างการก่อการจลาจล ตามบันทึกของเจมส์ มอร์ริสัน เพื่อนร่วมเรือ “และตั้งใจแน่วแน่ที่จะไม่ทนอีกต่อไป … ฉันถูกใช้งานเหมือนสุนัขตลอดการเดินทาง”
ตัวเขาเองเป็นนายแบบฝึกหัดภายใต้กัปตันเจมส์ คุก ดูเหมือนไบลห์จะมีความคาดหวังสูงต่อคริสเตียน ผู้ซึ่งเขาได้เลื่อนขั้นจากเพื่อนของอาจารย์เป็นรองผู้บังคับบัญชาเป็นเวลาสองเดือนครึ่งในการเดินทางเพื่อปลูกต้นสาเกจากตาฮิติไปยังบริติชเวสต์อินดีส . ตำนานและตำนานเล่าว่าคริสเตียนใช้เวลาดีเกินไปในตาฮิติและความสุขของสรวงสวรรค์—อาหาร แสงแดด การพักผ่อน และผู้หญิง—และไม่กระตือรือร้นที่จะจากไป บางเรื่องราวกล่าวว่าเขาตกหลุมรักผู้หญิงในท้องถิ่นอย่างสุดซึ้ง
เมื่อจวนจะออกเดินทางจากเกาะอันงดงาม สิ่งต่างๆ ก็เริ่มผิดพลาด—เรือจอดบนปะการังเมื่อเคลื่อนไปยังที่ทอดสมอที่ปลอดภัยกว่า และชายสามคนถูกทิ้งร้าง—โดยที่คริสเตียนต้องรับโทษหนัก มันเลวร้ายยิ่งกว่าในทะเล คืนก่อนเกิดการกบฏ ไบลห์ทำให้คริสเตียนอับอายต่อหน้าลูกเรือ โดยกล่าวหาว่าเขาขโมยมะพร้าวของเขา
ในที่สุด ความเย่อหยิ่งของไบลห์ก็ถูกเฆี่ยนอย่างรุนแรง หลังจากได้รับคำสั่งให้รวบรวมสิ่งจำเป็นบางอย่าง (ใบเรือ ขนมปัง เข็มทิศ เหล้ารัม) กะลาสี 18 คนถูกอัดแน่นอยู่ในเรือเปิดเพื่อรอกัปตันของพวกเขา ซึ่งถูกบังคับให้ไปด้านข้างของเรือและเยาะเย้ย ไบลห์ขอร้องให้พวกกบฏนึกถึงภรรยาและลูกสาวทั้งหกของเขาและเลิกล้มไป แต่คริสเตียนก็ไม่หวั่นไหว ทำให้เรือที่บรรทุกเกินพิกัดอย่างอันตรายลอยลำอยู่กลางมหาสมุทรแปซิฟิก ด้วยความสำเร็จอันเหลือเชื่อของนักเดินเรือ Bligh นำทางเรือเปิดบนเรือในการเดินทางหนึ่งเดือนครึ่งอย่างกล้าหาญประมาณ 6,600 กิโลเมตรไปยังเกาะติมอร์
ในขณะเดียวกัน ผู้ชาย 25 คนยังคงอยู่บนเรือBounty เพื่อค้นหาบ้านถาวรของพวกเขา พวกเขาเดินทางข้ามเกาะระหว่างทูบัวไอและตาฮิติ และมักจะปะทะคารมอย่างรุนแรงกับชาวบ้าน เมื่อคะแนนเสียงเหลือคริสเตียนกับสหายเพียงแปดคน—คนอื่นๆ เลือกที่จะตั้งถิ่นฐานในตาฮิติ—เขาลักพาตัวชาวตาฮิติกลุ่มหนึ่งเพื่อช่วยสร้างอาณานิคมที่ถูกเนรเทศของเขาและล่องเรือออกไปเพื่อค้นหาเกาะที่ไม่มีใครอยู่ และในที่สุดก็ขึ้นฝั่งที่เกาะพิตแคร์น
ข้อเท็จจริงและเรื่องแต่งได้พร่ามัวเมื่อเรื่องราวของการกบฏได้รับการทำให้เป็นอมตะในภาพยนตร์สารคดี 5 เรื่อง หนังสือหลายเล่ม และตราไปรษณียากร 4 ดวง เพื่อเป็นการรำลึกถึงวันครบรอบ 225 ปีของการกบฏ แสตมป์ดวงที่สี่ในชุดแสดงให้เห็นว่าBountyเข้าใกล้เกาะที่เขียวขจีและเต็มไปด้วยภูเขาในวันที่อากาศสงบและมีเมฆมาก สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป—จากการเผาเรือของผู้ทรยศไปจนถึงการสร้างอาณานิคมที่ไม่ถูกตรวจจับเป็นเวลา 18 ปี—มีค่าควรแก่การประทับตราชุดที่สอง อันที่จริง การผลิตและการขายแสตมป์เป็นหนึ่งในวิธีการที่ลูกหลานประมาณ 50 คนของผู้ก่อการกบฏที่อาศัยอยู่บนเกาะพิตแคร์นสามารถเลี้ยงตัวเองได้ในปัจจุบัน
เว็บไฮโล ไทย อันดับ หนึ่ง, ทดลองเล่นไฮโล, ไฮโล พื้นบ้าน ได้ เงิน จริง
